Beeldend kunstenaar Larissa Esvelt omarmt de vrijheid
- Beeldende Kunst
“Als student aan de bachelor BEAR Fine Art in Arnhem droomde ik ervan om in alle vrijheid te kunnen werken in mijn eigen atelier”, vertelt Larissa Esvelt (26). Die droom kwam uit. Vanuit haar studio in Arnhem timmert Esvelt flink aan de weg. Met succes: zij had al diverse exposities.
Larissa maakt graag grote sculpturen en installaties en gebruikt daarbij allerlei materialen, van kippengaas tot verhuisdekens. Sinds het laatste jaar van haar opleiding heeft ze bovendien een grote voorliefde voor keramiek. “Mijn tutor, Gijs Assmann, deed toen een project waarbij we als studenten de uitdaging aangingen om de bekende 19de-eeuwse Meissen Monkey na te kleien. In eerste instantie dacht ik: dat lukt me nooit. Maar het eindresultaat leek toch heel aardig op een aap”, lacht Larissa. “Toen heb ik ontdekt hoe leuk ik het werken met keramiek vind, vaak in combinatie met textiel.”
Werk voor de openbare ruimte
Larissa, die samen met drie anderen een atelier huurt in Arnhem, werd vrij snel na haar afstuderen (via Gijs Assmann) betrokken bij een opdracht van Plaatsmaken voor de openbare ruimte in Arnhem Schuytgraaf. “Het begon met het inleveren van een schetsidee, een schets, een concept en een hele hoop locatiebezoeken. Na de eerste selectie mocht ik een schetsontwerp maken en presenteren voor een jury. Toen dit ook in de smaak viel, kon het echte werk beginnen, met onder meer het maken van prototypes”, vertelt Larissa.
Languorous Lingering (2023) tijdens de Backstage Academy, foto door Jonathan de Waart
Binnenkort wordt het werk, een waternimf van keramiek, geplaatst in Arnhem Zuid, als onderdeel van een kunstroute. Larissa, terugblikkend: “Met deze opdracht was ik echt heel blij. Het was fijn dat ik zo snel na mijn afstuderen aan het werk kon en een inkomen had. Met dat geld kon ik vervolgens weer nieuw werk maken en exposeren.”
Een greep uit de exposities
De eerste echte expositie was in Almelo, waar Larissa bij Kunsthal hof88 haar examenwerk toonde, vertelt ze. Kort daarop deed ze ook nog mee aan een groepsexpositie in Tilburg, My mother’s daughter, en exposeerde zij in Zaandam en Arnhem. “Vervolgens mocht ik, samen met anderen, werk tonen bij galerie Cokkie Snoei in Rotterdam. Ik werd uitgenodigd via een gastcurator, die mij had gevonden via Instagram, heel bijzonder.” Verder stonden er onder meer groepsexposities in Kunsthal45 in Den Helder en bij ACEC in Apeldoorn op het programma, net als een expositie bij het Kunst-Torentje in Almelo. “En ik deed een duo-residentie, dus samen met een andere kunstenaar, bij Omstand.”
Larissa is ook onderdeel van kunstcollectief Allard. “Wij maken samen, met weinig budget en heel low key, diverse werken. Bijvoorbeeld voor museum De Bastei in Nijmegen. Deze zijn getoond tijdens de release van de nieuwe single van de band Misprint.”
Voorliefde voor groot werk
Larissa vertelt dat zij tijdens haar opleiding heeft geleerd hoe zij zichzelf aan het werk kan zetten en houden. “En ik heb geleerd om op mezelf te vertrouwen in het proces. Meestal maak ik eerst iets en denk ik er daarna pas over na over wáár dat getoond kan worden.”
Veel van Larissa’s kunstwerken zijn groot. “Die kunnen niet overal terecht en zijn ook niet makkelijk verkoopbaar aan particulieren.” Ze geeft een voorbeeld. “Onlangs was ik artist-in-residence bij het Europees Keramisch Werkcentrum in Oisterwijk. Dat was een geweldig mooie ervaring. Ik heb daar een vrouwenfiguur gemaakt die deels lijkt weg te smelten op een grote rots en die deels hieraan lijkt te ontsnappen. Het is een fors werk; het weeg zo’n 200 kilo.”
Backstage Academy KunstRAI
Dit werk is lastig te verplaatsen en kan dus niet zomaar overal geëxposeerd worden, vertelt Larissa. “Maar wél op de Backstage Academy van de KunstRAI, waar onlangs meerdere alumni van ArtEZ hun werk presenteerden. Dat was erg leuk. Beursgesprekken gaan vaak over de financiële kant van kunst beoefenen; mensen komen er om kunst te kopen. Maar daarnaast ontmoet je op de beurs ook veel collega’s met wie je veel mooie uitwisselingen kunt hebben. Heel inspirerend.”
In gesprek met de canon
In Larissa’s kunst gaat het dikwijls over identiteit en ongemak. “Mijn werk toont vaak figuren in vervreemdende situaties, die overigens wel connecties hebben met bekende beeldtaal. Zo verbeeldt mijn afstudeerwerk vier badende vrouwen, een klassiek motief uit de kunstcanon. Die beeldtaal is aantrekkelijk. Tegelijkertijd zet ik me af tegen de voorstelling van vrouwen als: zittend, hangend, liggend, passief. Dat doe ik door deze posities op komische wijze te benadrukken en ze niet als ‘natuurlijk’ af te beelden, maar eerder als absurd. Soms op zo’n manier, dat het bijna subversief is.”
Larissa heeft zelfs weleens gehoord dat mensen haar werk griezelig vinden. “Dat is prima, want ik hoop altijd dat mijn kunst schuurt en iets losmaakt bij anderen.”
Omdat Larissa graag meer onderzoek wil doen naar hoe je als hedendaags kunstenaar in gesprek kunt gaan met de erfenis van eerdere generaties, volgt ze momenteel de Master of Fine Arts, artistic research, bij de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. “Die liefde voor artistiek onderzoekswerk is geboren bij ArtEZ, waar we er ook al veel aandacht aan besteedden.”
Eigen praktijk
Een paar jaar na haar afstuderen kan Larissa zeggen dat ze haar draai als beeldend kunstenaar aardig heeft gevonden. “Toen ik als 18-jarige begon met mijn studie, had ik nog een heel romantisch beeld van het kunstenaarschap: ik zag mezelf lekker de hele dag in mijn studio werken. Maar een eigen praktijk behelst veel meer. Je moet bijvoorbeeld ook netwerken met anderen, de logistiek regelen rondom het verplaatsen van je werken, belastingformulieren invullen, rekeningen betalen. Om voldoende inkomen te genereren heb ik ook een tijd een bijbaan gehad in een museum. Toch: het is geweldig om in alle vrijheid in mijn atelier te kunnen werken. Dat zou ik voor niets willen ruilen.”
Meer over Larissa’s opleiding BEAR Fine Art
